In het krekengebied bij Ouwerkerk in Schouwen-Duiveland in het Nederlandse Zeeland, liggen vier grote betonnen blokken schots en scheef in het landschap. Met deze vier Phoenix-caissons is in de nacht van 6 november 1953 het laatste gat in de dijk gedicht van de watersnood van 1 februari.
In deze vier caissons is nu het Watersnoodmuseum gevestigd. De eerste drie caissons vertellen elk hun eigen verhaal over deze stormvloed die Zuidwest-Nederland en de omliggende gebieden trof: de feiten, de emoties en de wederopbouw. De laatste caisson richt zich op de toekomst en hoe men met het water kan leven.
Tragedie
Een bezoek aan het Watersnoodmuseum laat niemand onberoerd. De tragedie in die koude winternacht was zo veel omvattend, de foto’s zijn zo indringend en de verhalen over redding en verlies zijn zo persoonlijk dat ook zestig jaar na dato die zeggingskracht niet verminderd is.
Het Watersnoodmuseum is toegankelijk voor mindervaliden. Rolstoel of rollator staan ter beschikking voor gebruik tijdens het bezoek. Honden worden niet toegelaten.
Op de website www.watersnoodmuseum.nl staat een overzicht van het educatieve materiaal, met links naar relevante websites en nuttige informatie.
0 comments:
Post a Comment